نشان آخر درگنجیابی

نشان آخر درگنجیابی

نشان آخر در دفینه یابی

نشان آخر در دفینه یابی : از مقبره ها شروع می کنیم . نشانه آخر مقابر ، بستگی به زمان و دوره تدفین و همچنین

، مکانی که شما در آن قرار گرفته اید دارد .

به این مفهوم که ، در زمینهای صخره ای و کوهستانی غرب و شمال غرب نوع خاصی از مقابر ساخته می شده

که به تناسب آن نشانه های آخر خاص خود را داشته و در دشت های جنوب و جنوب غربی ، نوعی دیگر ، با علایمی دیگر به چشم میخورد .

در شرق کشور نیز به همین ترتیب می باشد .

√ مقبره ها در دو نوع کلی ساخته می شدند یا درون کوه و دامنه کوه ، یعنی بالاتر از سطح زمین

، و یا در زیر سطح زمین ساخته می شدند .

از آنجا که طبق اعتقادات ،

این مقبره ها باید ۱۲۰۰۰ سال ( در تدفین ها به طور کامل توضیح داده میشود ) دوام بیاورد ساختار

بسیار مستحکمی دارند بالاخص مقابر کنده شده در کوه ها .

√ مقبره ها یی که در بالای سطح زمین است

نیز خود دو نوع درب دارند .

یا در دل صخره ها دربی همرنگ صخره های مجاور دارند

که با ساروجی همرنگ پلمپ شده اند و یا درب ورودی آن در زیر خاک مدفون است .

√ آن دسته که دربی بر دل صخره دارند بسیار راحت تر از دسته دومی ، قابل تشخیص هستند .

این مقابر دارای علایم و نمادهای حیوانی هستند

 

و علایم آن تا شعاع یک متری ادامه دارد فقط باید چشمی کاوشگر داشت تا به نتیجه رسید .

جوغن بزرگ و هوا کش از مشخصه های قابل تشخیص هستند .

معمولا با این دسته از مقابر ، هیچ مشکلی نخواهید داشت

زیرا در امتداد نگاه نمادهای حیوانی هستند و چیدمانی مشخص دارند.

√ دسته دوم از مقابر روی سطح زمین ، آن دسته از مقابرند که یا به علت شسته شدن

خاک از ارتفاعات و رسوب بر روی درب مقبره ، قابل تشخیص نیستند و یا درب آن به صورت مخفی در زیر خاک قرار دارد .

این دسته از مقابر نیز با کمی دقت ، قابل رمز گشایی است .

√ این دسته نیز مانند دسته اول ، دارای نماد حیوانی هستند و این علایم تا یک متری آن ادامه دارد

دقیقا به مانند دسته اول ، دارای هواکش و بعضا جوغن یا اسکنه هستند فقط درب آن قابل رویت نیست .

نکته اصلی اینجاست :

شما تا یکی دو متری درب با استفاده از علایم ابتدایی آمده اید حال نمی دانید کجا درب ورودی است

و از آنجا که درب این مقابر ، بسیار مهم است ( زیرا از طریق سقف و یا کناره ها ، قابل نفوذ نیستند ) کاوش شما متوقف میشود .

√ نشانه های درب آن چیست ؟

نشست بی دلیل زمین در شعاع یک یا دو متری ، بر آمدگی بی دلی در شعاع دو متری ، خاک دستی و روشن تر از محل

، سنگی قابل جابجایی که نیمی از آن داخل زمین است ، سنگ های کبود رنگ که با سنگ های منطقه همخوانی ندارد ،

بوته هایی که در جهت جریان باد به طور کلی خم شده و ریشه سستی دارند ،

بوته های روشن تر از بقیه محل ها و تردد موشهای سفید بزرگ و خاکستری روشن بزرگ و ….. اینها همه

نشانه های عمومی درب هستندولی از همه مهمتر ….

√ در باستان ، رسمی وجود داشته که بسیار قوی جریان داشته و اجرا میشده که برای جویندگان راه گشاست .

√ برای تمامی مقابر ، تاکید میکنم تمامی مقابر ، مکانی می ساختند یا مکانی انتخاب می کردند

که بتوانند مراسم مذهبی را اجرا کنند .

نشان آخر در دفینه یابی ، در این مراسم ها فضایی برای آتش روشن کردن به جهت نور

( مثل جوغنهای افقی ) و فضایی برای تجمع و دعا کردن باید باشد .

یک نکته که کمتر به آن پرداخته می شود این است

که ایرانیان این مراسم را در حضور نمادها و در جلوی رویت نمادهای مقدس انجام می دادند .

√ یعنی اگر یک مقبره ها یی که درب آن باز شده باشد را بیابید

و در جلوی ورودی به طوری که کمر شما به سمت داخل مقبره باشد متوجه خواهید شد

که تمامی عناصر موجود در اطراف ، به گونه ای چیده شده اند که انگار در حال نگاهبانی و یا رویت درب ورود هستند .

 

نمادها در حال نگهبانی یا رویت مقبره هستند .

√ همانجا یعنی جلوی درب ورودی مکانی بوده که فرد مذهبی آن دوران ،

قرار میگرفته و مشغول دعا خواندن و تحویل دادن روح فرد متوفی به خدایان میشده است .

پس به راحتی میتوان از این ترفند استفاده کرد تا درب ورودی را یافت .

√ فرض کنید شما از مقبره بیرون آمدید بهترین منظره برای شما کجاست

و یا بهترین نقطه برای نگهبانی دادن نمادها و رویت نمادها ، کجاست

زیرا همه نمادها و عناصر موجود به سمت درب ورود نشانه رفته اند حتی چیدمان سنگها و تراش خوردن سنگها بی دلیل صورت نگرفته است .

برای درب ورودی فاصله ای کمتر از ۵ متر با خود مقبره در نظر بگیرید .

مقابر عمدتا تونلهای طولانی ندارند .

√ تونلهای طولانی ، مختص دفینه زاغه و یا غار هاست

که معمولا در جلوی درب آنها نگهبان و یا خود سازندگان غار دفن شده اند .

کارشناسی نشانه های گنج  شرکت گوهرباستان

هیچ وقت به اثار های هنری و یا کتیبه ها  یا سنگ نوشته ها یا هر شکل ،

اثری که به دست قدیمیان نوشته یا حجاری یا نجاری شده دست نزنید .

و این اثار ارزشمند ملی را تخریب نکنید .

۱ تخریب آثار ملی و فرهنگی تاریخ ایران عزیزمان ،

۲ این را مطمئن باشید که در هیچ جای ایران گنج در اغوش اثر قرار داده نشده است ،

نشانه ها همیشه علامت یکی مانده به نقطه ی اصلی یا چند تا مانده به نقطهی اصلی میباشند ،

هر اثری درونش گنج وجود ندارد ،

مواظب میراث ملی مان باشیم ،